ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามหาวิทยาลัยอัสสัมชัญหรือเอแบคเป็นหมาวิทยาลัยที่สวยเอามากๆ ในทีแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าเอแบคสวยขนาดไหน แต่ก็พอจะนึกภาพออกอยู่ เพราะว่าเคยเห็นโฆษณาในเฟสบุ๊ค เป็นคลิปที่เจมส์ มาร์ พูดอยู่หน้าตึกCL ตอนนั้นผมก็คิดว่ามหาลัยนี้น่าเรียนจัง เรียนแล้วพูดอังกฤษคล่องปรื๋อ แถมมหาลัยก็ยังสวยอีก แต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดไปเพราะก็ไม่รู้จะไปเรียนคณะอะไรที่นั่น(เพราะตอนนั้นยังไม่ได้ไปค่ายดนตรีที่เอแบค) จนครั้งแรกที่ได้ไปเข้าร่วมค่ายดนตรีที่เอแบคเอแบค เช้าวันนั้นพ่อกับแม่และผม ขับรถเข้าไปในมหาวิทยาลัย ทันทีที่เลี้ยวซ้ายจากถนนใหญ่หน้ามหาวิทยาลัย เข้าประตูหน้ามา ผมก็รู้สึกว่าเหมือนพึ่งผ่านประตูมิติเข้ามาอีกโลกหนึ่ง ซ้ายขวารู้สึกร่มรื่นบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะต้นไม้ใบเขียวที่มันเขียวอร่ามอยู่สองข้างทางก็เป็นได้ครับ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ที่สุด เพราะหลังจากขับอ้อมผ่านด้านข้างของตึกCL แล้วมาเจอกับตึกต่างๆด้านซ้ายและขวา ประกอบกับในวันนั้นเอแบคมีการประดับธงของนานาชาติอยู่เต็มสองข้างทาง ทำให้พ่อแม่และผมเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า “นี่มันยุโรปชัดๆ” สถาปัตยกรรมแบบยุโรป กับแดดยามเช้า และแลนด์สเคปรอบข้างของมหาวิทยาลัยที่มีแต่ทุ่งนา ปราศจากตึกสูงเนื่องจากอยู่ไกลจากตัวเมืองค่อนข้างมาก ทำให้เอแบคเหมือนเป็น ยุโรปเล็กๆท่ามกลางทุ่งนาเลยครับ นอกจากตึกที่สวยงามแล้ว ความปลอดภัยในมหาวิทยาลัยก็เป็นอีกอย่างเลยที่ผมสังเกตได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้ามา เพราะเอแบคเต็มไปด้วยพี่ๆSecurity คอยยืนอยู่ประจำตามจุดต่างๆ ทั้งคอยดูเรื่องการจราจรและช่วยเหลือตอบคำถามต่างๆนับเป็น first impression ที่ดีเอามากๆครับ

ต้องสารภาพเลยว่าผมยังไม่เคยไปใช้ชีวิตในฐานะนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเอแบคเลย เนื่องจากสถานการณ์ของโรคโควิดที่แพร่ระบาด แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องอาหาร ผู้คน และตึกCL ต้องขอบคุณค่ายเอแบคที่ทำให้ได้มีประสบการณ์เหล่านี้ก่อนเข้าเรียนสิ่งแรกที่สำคัญไม่แพ้การเรียนนั่นก็คืออาหาร เพราะอย่างที่คนโบราณเค้ากล่าวไว้ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง อาหารที่อร่อยจึงเป็นสิ่งสำคัญเอามากๆ และเอแบคก็ไม่ทำให้ผิดหวังด้วยตัวเลือกที่มีหลากหลาย ทั้งเมนูและราคา ทำให้อาหารในเอแบคนั้นถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีเลยครับ แต่จากการที่เคยลองกินหาหารใต้ตึกCLนั้นผมคิดว่า ถ้าอยากกินอาหารที่อร่อยแบบเต็ม10ให้10คงต้องไปที่กินAU Mall เพราะว่าอาหารที่ตึกCLจะถูกบังคับให้เป็นอาหารเวฟเท่านั้น เพื่อความปลอดภัยของตึกครับ ผู้คนในเอแบคทั้งอาจารย์ รุ่นพี่พี่ๆsecurity หรือป้าแม่บ้าน จากประสบการณ์เท่าที่ผมได้สัมผัสมา ทุกๆคน อัธยาศัยดีและเป็นมิตรมากๆครับ ในครั้งที่ผมไปเข้าค่ายดนตรีครั้งแรก ผมเข้ามาในตึกCL ตรงส่วนพลาซ่า ซึ่งทำให้ผมสับสนเอามากๆว่าลิฟต์อยู่ไหน ผมจึงถามรุ่นพี่แถวนั้นว่า ผมจะขึ้นลิฟต์ได้ตรงไหน พี่เค้าก็บอกว่า ต้องขึ้นบันไดไปก่อนแล้วถึงขึ้นลิฟต์ ทำให้ผมต้องเดินวนไปมาอยู่สัก2-3นาที จนกลับมาเจอพี่คนเดิม แล้วพี่เค้าก็อาสาพาไปส่งถึงบันไดข้างเดลี่ควีนเลยครับ ลิฟต์ในตึกCL ก็เร็วเอามากๆถึงบางครั้งอาจจะต้องใช้เวลารออยู่บ้าง แต่เมื่อได้ขึ้นแล้ว อาจจะเกิดอาการหูอื้อเอาได้ เพราะความเร็วที่เร็วมากๆในการทะยานของลิฟต์เพื่อให้ไปถึงชั้นเป้าหมาย คงจะเป็นเพราะเป็นตึกเรียนที่สูงที่สุดในไทย ทำให้ต้องใช้ลิฟต์ที่เร็วสูงแบบนี้. การใช้ชิวิตในตึกCLนั้น ถ้าร่างกายไม่อบอุ่นพอ ก็จะเป็นการยากหากจะใช้ชีวิตโดยปราศจากเสื้อกันหนาว เพราะแอร์ที่CLนั้นเย็นมากๆ และไม่สามารถเลือกปิดแอร์ได้ เพราะ แอร์จะเป็นแอร์รวม ถ้าปิด ก็ต้องปิดทั้งหมด ดังนั้นถ้าเป็นคนขี้หนาวแล้วไม่เตรียมเสื้อกันหนาวมาก็เตรียมตัวสั่นได้เลยครับซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น.